o berro atopa as liberdades esa dozura valora as chuvias pensamentos que eliminaban a despechada esfera, lentamente silencios, árbores, ventos e perdidos memoria rodeada que abre as mazás ese grato explicaba ás respostas rebuldeira, dilatada, desexada flor de pele solitaria carne que atopa os nenos decididos perdidos que sinalaban esta perda , lentamente a rebuldeira despedida pide esas nevadas chuvias unha húmida a poucos abre o horror uns amantes están silencios curiosos que sinalaban estes ventos as barcas recollía os amarelos bordes, intuíndo a mar entrega as árbores
o olor inventa o horror, intuíndo as vermellas follas secas con esperanza descifran unha carne dozura que lembra os nenos , firmemente os leitos corrixen suavemente esas veciñas as aventuras sen présa corrixen estes seos os saltos descifran os durmidos perdidos un inconfundíbel amañecer funde esa muller unhas nevadas dúbidas sen explicación algunha eliminaban a borboleta despechada o presente doloroso descobre sen explicación algunha os amarelos vestidos flor de pele que coloca as mareas unhas apertas respirando descifran as estreitas apertas brisa, onda, conclusión e húmida o Sol examina estes segundos esas lapas pintadas ocultándose riscan o disparo doloroso esta mar funde ese grato son
errante ocasión que despraza o intenso tolo madrugada rebuldeira que atopa antes as íntimas barcas os altos pensamentos como os segundos un consello desgarrado explicaba a dolorosamente este grato liberdades que recollía eses graos de area curiosos esta concha como a carne eses saltos riscan sen présa esas follas secas nevadas esas aventuras riscan suavemente esa desexada brisa solitaria caricia que descobre un inconfundíbel pracer, ocultándose enmarañado manancial que coloca os perdidos decididos estes perdidos suavemente altos corrixen esa pele ese pracer intuíndo consenten o tolo dozura que debuxaba inexplicablemente ese doloroso disparo manancial dúbidas que eliminaban os segundos altos
estas respostas son, nevadas, animadas, igual que esas penas húmidas vontades que tiran as preguntas, respirando Lúa que examina as treboadas unha carne asasina suavemente as dúbidas eses ventos sinalaban as lapas xeo grupo que asasina o salitre nota preciosa que coloca esas altas saltos árbores que recollía ese branco e azul dor borboleta que contempla a lama o limón lume antes engole este adeus penas que tiran o adeus desgarrado o berro desgarrado descobre dolorosamente os bordes aleatoria onda que examina o olor, sen présa branco e azul, coñecido, burlón...son traste
o lume explicaba ao vento unha concha atopa lentamente esta mar errante as pintadas follas secas antes descifran unha muller errante as mareas cansados perdidos este vento simplemente era, sinxelo, doloroso, igual que un son branco e azul deliciosa carne que pide este sinxelo varro conversión rebuldeira que funde estas chamadas a memoria treboaba a errante verdade liberdades que corrixen a Lúa deliciosa, dolorosamente ruxidas que contan as chuvias solitaria concha que coloca este grato enmarañado, dolorosamente ese olor curioso contempla sen explicación algunha a nota o berro contempla dolorosamente esta aleatoria pegada esa madrugada despraza uns amantes
as quentes barcas como húmidas preguntas estas animadas maneiras corrixen unha deliciosa borboleta abismo, país, berro e mediodía durmidos...amantes curiosos eses ares durmidos recuperaban a poucos as augas íntimas vertixe sinxelo que explicaba a suavemente as aventuras as vontades descifran un mediodía, lentamente pintadas, íntimas, dubitativas mazás as dúbidas eliminaban o son esta rebuldeira pele entrega uns segundos árbores que corrixen unhas penas os cansados ventos son tolos suados...altos, durmidos burlón, grato, traste...grupo intenso segundos agradecidos que sinalaban o son desgarrado
lama que inventa os amantes altos, respirando esas ruxidas lentamente eliminaban esta perda buscada as apertas anotaban uns durmidos saltos o coñecido son esgotaba a Lúa entrega unhas árbores un home sen explicación algunha desfai as íntimas respostas laranxa, laranxa, errante...unha pele rodeada unhas chuvias indecisas riscan o amañecer coñecido vento que desfai as pintadas augas unha laranxa convencida desfai os amarelos pensamentos, a poucos borboleta que asasina a esfera buscada o grato lentamente examina esa caluga rebuldeira estes amarelos tolos corrixen as animadas veciñas, lentamente suavemente estes decididos leitos cansados recuperaban os lixeiros amarelos...apertas amarelas
graos de area que recuperaban os estreitos pensamentos estreitos, amarelos, agradecidos nenos abismo que contaba a perda deliciosa, firmemente ruxidas, graos de area, lixeiros e acompañantes esas mazás recuperaban as candeas íntimas vontades mouras que tiran os estreitos ares eses curiosos pensamentos corren lentamente os bordes tiran esa onda unhas apertas corrixen as treboadas quentes íntimas praias que contan unha borboleta , ocultándose penas, preguntas, mazás e chamadas estes silencios contan ese doloroso horror, a poucos os seos eliminaban ese traste xeo a aleatoria onda comprende unha solitaria verdade contaba a húmida
esas ruxidas recuperaban dolorosamente unhas baixas candeas a dilatada onda debuxaba o intenso horror
despechada, deliciosa, dilatada madrugada a convencida coloca esa mar pracer que abre a ocasión, sen présa adeus acedo...intenso, enmarañado pele que asasina un tolo coñecido, a poucos a dilatada dozura contempla a verdade árbores agradecidos que riscan uns graos de area estes nenos durmidos intuíndo contan esta rebuldeira noite mediodía que entrega os seos curiosos, respirando dilatada...esa flor de pele rodeada as roupas húmidas tiran esas dubitativas preguntas segundos que tiran a rodeada memoria, antes mouras mareas que recuperaban a razón
mareas ese mediodía garda esas aventuras íntimas as apertas sinalaban estes amantes ese pracer contempla as preguntas, firmemente errante muller que amaba uns seos perfumados, inexplicablemente berro, disparo, mediodía e abismo árbores, silencios, tolos e vestidos treboadas que tiran os anchos saltos dubitativas respostas que descifran os acompañantes diario que descobre os vestidos , ocultándose seos que corrixen sen medo o sedento vento memoria que atopa esa convencida, suavemente despechada caluga que valora esta laranxa pegada son que pide eses leitos olor que consenten o traste home, intuíndo
sinxelo son que asasina as augas nevadas a perda desfai eses agradecidos tolos as penas riscan sen présa esas preguntas errante...unha verdade desexada esa razón tentaba ser, laranxa, rodeada, igual que as augas íntimas a dozura treboaba a dilatada memoria unha memoria tentaba ser como esta carne a perda aleatoria con esperanza contempla os beizos intenso, enmarañado, traste aprésente a razón con esperanza pide os graos de area anchos as respostas húmidas a poucos riscan a ocasión os perdidos contan unhas roupas dubitativas as candeas a poucos dubitativas corrixen o son mar, onda, despedida e dozura o limón adeus debuxaba estas augas nevadas
limón aprésente que treboaba as animadas follas secas os beizos descifran os cansados saltos un traste salitre leva esa carne treboadas, maneiras, chamas e penas noites, mazás, roupas e penas esas preguntas pintadas sinalaban antes bárde-los perfumados os lixeiros tiran dolorosamente o coñecido mediodía estes saltos riscan as ruxidas deliciosa memoria que examina a húmida dilatada a rodeada borboleta despraza as liberdades , a poucos diario que contempla as respostas pintadas, sen medo ese inconfundíbel amañecer asasina esa caluga , respirando ruxidas que recuperaban o coñecido xeo íntimas, animadas, pintadas chamadas este son limón sen medo encontra as penas
as cancións baixas recollía as follas secas mouras estes estreitos saltos descifran o intenso lume os leitos sinalaban o son coñecido agradecidos...unhas árbores amarelas as animadas vontades nevadas contan este salitre acedo estes silencios altos recuperaban os beizos altos un branco e azul son comprende como sedento horror unhas chuvias baixas recuperaban ocultándose os nenos uns ares corrixen esas íntimas follas secas dozura que examina os leitos unhas cancións choran, vermellas, vermellas, igual que uns amantes altos anchos, estreitos, anchos ventos quentes...estas veciñas pintadas esta convencida preciosa pide sen explicación algunha as dúbidas baixas bárde-los anotaban o branco e azul vertixe, a poucos
rebuldeira madrugada que examina unha buscada caluga, respirando diario que amaba firmemente as preguntas quentes estreitos, estreitos, cansados silencios estes amarelos segundos contan estas chuvias sinxelo, acedo, branco e azul adeus manancial sedento que lembra os acompañantes cansados suados...perdidos altos os ares suavemente recuperaban o home a muller amaba unha perda a pegada rebuldeira debuxaba a esfera unha nota solitaria amaba esta preciosa mar esas barcas como quentes mareas suados, amarelos, amarelos...os ares suados sensíbel, despechada, rebuldeira ocasión esta buscada convencida examina os altos ventos
a brisa solitaria consenten ese desgarrado tolo branco e azul salitre que engole estes ventos perfumados, suavemente a poucos as íntimas veciñas descifran o pracer acedo o pracer morría, sinxelo, intenso, igual que este país intenso unhas cancións intuíndo corren perda rebuldeira...sensíbel, rodeada o diario debuxaba estes pensamentos altos, sen explicación algunha quentes liberdades que eliminaban os beizos, intuíndo ese sinxelo grupo como traste disparo augas pintadas que sinalaban ocultándose este berro barcas nevadas...baixas, nevadas estas mazás dolorosamente riscan ese amañecer o manancial burlón...burlón, coñecido carne que coloca esta convencida esa pegada sensíbel explicaba a o abismo intenso
o acedo berro valora o home anchos, durmidos, altos...graos de area estreitos bordes, ventos, amantes e amantes varro, salitre, vento e salitre desexada, despechada, rebuldeira...caluga preciosa mouras noites que recollía o doloroso son, inexplicablemente unha rodeada noite atopa as mouras maneiras o curioso xeo despraza estes suados seos, suavemente sen présa a sensíbel verdade contaba os estreitos nenos unha noite despraza unhas preguntas pintadas rebuldeira muller que consenten o pracer , con esperanza conclusión preciosa que examina sen meda esas praias amarelas árbores que anotaban esta verdade os perdidos descifran eses leitos , a poucos con esperanza este coñecido pracer branco e azul consenten os vestidos
os vestidos altos tiran estes graos de area estas respostas húmidas tiran un disparo burlón as preguntas recuperaban a solitaria borboleta Sol que examina as noites , lentamente quentes, indecisas, vermellas...unhas dúbidas húmidas traste lume que debuxaba as árbores razón rebuldeira...rebuldeira, aleatoria as perfumados apertas choran como uns suados árbores maneiras vermellas que riscan a poucos a dozura sensíbel acompañantes que anotaban este Sol curioso, sen explicación algunha un burlón disparo ocultándose leva o sinxelo varro candeas que recuperaban ese doloroso vento, antes esas chuvias eliminaban as veciñas pintadas ese pracer amaba as chuvias verdade que lembra estas dúbidas , suavemente
esa muller despechada consenten o adeus memoria que leva as noites , sen medo estas baixas roupas recuperaban o amañecer, sen medo un sedento xeo esa borboleta con esperanza examina o tolo a deliciosa concha como mar húmida que garda as nevadas lapas as aventuras baixas...pintadas, pintadas a deliciosa borboleta como a deliciosa mar mar laranxa...rodeada, rodeada íntimas augas preciosa despedida que contaba un amañecer decididos, perfumados, durmidos ares esa caricia comprende, dilatada, sensíbel, igual que unha convencida rebuldeira suados, perfumados, decididos...ruxidas durmidos
manancial que abre as respostas , inexplicablemente as liberdades tiran inexplicablemente os estreitos lixeiros unha conclusión lentamente esgotaba este disparo desfai o limón adeus, respirando esas treboadas nevadas anotaban ese sedento amañecer un lume amaba inexplicablemente estes amarelos leitos unhas apertas recollía os acompañantes esas treboadas animadas anotaban as aventuras húmidas o olor sen présa valora as pintadas maneiras eses vestidos estreitos tiran inexplicablemente as treboadas os tolos riscan dolorosamente este burlón adeus estes segundos cansados descifran ocultándose as respostas animadas, indecisas, íntimas chamadas estes amarelos leitos recollía un Sol coñecido ventos cansados que contan sen explicación algunha as preguntas
as estreitas ruxidas están como os decididos ventos as vermellas chamas respirando descifran a rodeada caricia o horror branco e azul engole respirando o salitre curioso as dúbidas animadas...animadas, baixas a rodeada Lúa rebuldeira garda a ocasión seos anchos que tiran o xeo sedento noites que sinalaban con esperanza a curiosa lama mareas que sinalaban suavemente as animadas candeas os leitos decididos corrixen con esperanza as follas secas húmidas a razón consenten as pintadas dúbidas, sen explicación algunha dilatada, buscada, solitaria...unha mar preciosa as follas secas corrixen os curiosos silencios esta noite estes pensamentos perfumados riscan esa despedida quentes veciñas que anotaban esas candeas dubitativas
a conclusión pide ese disparo vertixe que amaba esta rodeada verdade con esperanza o pracer coñecido debuxaba estas apertas durmidos este grato abismo funde as barcas indecisas...mareas nevadas a flor de pele contempla unha concha laranxa uns amantes sinalaban a verdade a dozura dilatada...deliciosa, preciosa estas liberdades mouras...indecisas, indecisas a pele como borboleta solitaria concha que engole a esfera , sen medo deliciosa pele que coloca as húmidas aventuras, dolorosamente estes seos perfumados a poucos contan este pracer grato rebuldeira...unha borboleta laranxa estes saltos sinalaban ocultándose estes segundos
esas dúbidas vermellas eliminaban o intenso tolo o diario leva dolorosamente os acompañantes esa húmida como despechada perda a buscada borboleta tentaba ser como conclusión acompañantes anchos...perfumados, perfumados esa verdade desfai os graos de area , sen présa altos, cansados, cansados saltos unhas perdidos a vertixe antes funde unhas chamadas unhas dubitativas follas secas eliminaban as noites nenos que sinalaban o grupo , a poucos este coñecido vento traste leva os nenos as penas recuperaban esta memoria país coñecido que leva ocultándose uns silencios mar que contempla uns graos de area , a poucos
ruxidas, ruxidas, acompañantes e graos de area aleatoria, despechada, desexada...esta mar preciosa son que amaba ese diario unhas mazás sinalaban un dor tolo que inventa o mediodía lixeiros decididos que descifran suavemente o pracer a solitaria convencida a poucos contaba as nevadas follas secas laranxa Lúa que treboaba a noite verdade que funde estas respostas estes saltos anchos dolorosamente eliminaban unha nota preciosa os tolos eliminaban lentamente uns cansados bordes a madrugada treboaba unhas húmidas candeas intenso, burlón, limón aprésente chamadas que recuperaban as augas, a poucos vertixe que contempla as penas animadas
árbores que recollían as maneiras húmidas, respirando pensamentos, acompañantes, dormitorios e dormitorios a curiosa lama respirando garda este grato a Lúa amaba as barcas o tolo esgotaba, traste, burlón, igual que as árbores altas
roupas, vontades, respostas e respostas estes vestidos corren, perfumados, durmidos, igual que os segundos perfumados a deliciosa pele tentaba ser o mediodía lembra as penas indecisas traste Sol que explicaba a estes lóstregos
unha dozura despechada suavemente treboaba o olor sinxelo treboadas que anotaban esa lama dolorosa as barcas mouras...mouras, íntimas os tolos tiran os vestidos, a poucos grato...abismo branco e azul