Irse a balavento

Lorenzo Santalla
Tania Riszar (ilustracións)


 
 
Danar sono
 
i que con cabaleiro de parte
mar raia
embaixo prata
pratear fermoso
un para ir
Soñei coa lúa
 
 
para representar nese ceo
no que toda a miña vida
ganduxada como unha cena
para ser cal silencio
 
dous para ollar par firme
maneira e natureza
mentres escoitábamos
un novo discurso de bombas
que como un discurso amigo
servía para observar a cobiza
 
ficábame agachado
vir fora este pecado
en terra
 pero algo estraño e grande
invadiu
ver reflectido o sofrimento
para observar
observar que algún tempo
como en maneira
en lugar reparar
ver dous igual ollaba un
par para seleccionar tamén
e este simple par Albardan
na miña noite sen a estrela
nos días da miña vida
totalmente que os angustiados
 
para observar para ser
ven á tristura
se a alma ten necesidade
pero da comodidade
e con forza a pide que tristemente
el non prometeu soamente
en a mágoa das horas
onde estarías sempre ao meu lado
que agrupa o seu amor

pero de min se determina
coa tristura que no centro das miñas queixas
se pero del o dor simple aflixe
e ao par de maneiras considera
onde ela está os outros dous
que chaman á súa sociedade
se as tempestades de tronos
sen a compaixón azoutan
Miña
da vida e o cabaleiro
que contesto mesmo a mol
e cál rosca a man que ouvea
que millón de eus sempre
torto/meigo
da condolencia profunda
o seu amor de confusión en vostede
e en el descargan en dor no seu lado
seguen sendo sempre eu
para che mostrar o meu amor
tan ás veces

pero vostede ve
que son as dúas maneiras simples
se a expiración e vostede
non poden considerar outro dous que son
deberían
para contra-ser reflectíndolle
sobre a súa hora aflixida
de onde non están
maneiras
as súas etapas fraquean
dos seus estribos
alá
porque lle tomo dentro
diso dos meus brazos