Bautista
Pó (ilustracións)
Escoita, adorábel dos meus 27 sentidos,
quérote!
Ti, o seu, ti ti, eu ti, meu ti, nós?
Que pertence casualmente á negación, aquí!
Somos é ti, o espazo ilimitado de muller, ti,
quen é ti?
As persoas din, ti sería ...
Eles permiten dicir, eles non saben cómo,
ca agulla parase.
Ti leva o sombriña nos pés
e a excursión a pé da excursión a pé
nas mans, nas mans de ti.
Cheiro, o seu roxo vestido, no branco dedal
dos meus ollos,
roxo privilexiado do meu eu,
flor de caernos,
roxo privilexiado do meu eu, ti.
Ti, o seu , ti ti, eu ti, ti meu, nós?
Que pertence casualmente ao tremor que
resplandece!
A flor de caernos, flor vermella de caernos,
como din as criaturas?
A pregunta do premio:
ten un paxaro, unha segunda flor de caernos a
primeira flor de caernos?
vermella beira do noso recuncho de Miño.
Qué cor ten o paxaro?
A cor do piano amarelo,
vermello é azul é a cor do seu paxaro verde.
A rapaza sinxela que es ti
na vida cotiá viste de beixo,
ti de estimado silencio,
Quéroa!
Ti, o seu, ti ti, eu ti, ti meu, nós!
Que pertence casualmente a esta caixa.
Lostrega a caixa.
A flor da caída, caída,
C...C...C...A!
Eu pingo o seu nome.
O seu nome de cicatriz, así como de lasca de
xamón no meu peto.
Ti sabeo caída, ti sabes
pódeo saber xa, un ti mesmo
sabes preguntar á rede.
Esa que está detrás de ...
E ti, ti meiga do meu soño,
ti é...
detrás de..., como de adiante:
C ----- A ------ Í ----- D ----- A
A GORDURA celmosa da miña lasca de xamón que
unta os meus dedos.
A flor de caernos, ti animal de preguntas,
fermoso riso - lebre – Ponte!