Manoel
Toural Quiroga
TEQU (ilustracións)
A primeira palabra do científico foi: Mama !
Anda, igual ca maioría das persoas ! Respondíchesme.
A última, a penas unha exhalación na que algúns creron recoñecer o nome dun dos seus personaxes literarios preferidos; outros unha grosería; outros un simple, ai ! Prolongado, esforzado e fatal.
Entre ambas palabras houbo unha longa carreira
de discursos, publicacións, conferencias, solemnidades, declaracións,
vulgaridades, confesións, hipocrisías, falsos recoñecementos, vaidades,
palabras de palabras, de odio e de estudada indiferenza.
O home científico pasarase a vida desenredando
o labirinto do Todo, como cando un empéñase en desenredar unha mada de fío chea
de nos, simplemente porque o fío e os nos están aí, exhibindo o seu embrollo como un repto, para se decatar
ao final de que en realidade cun pequeno extremo abondaríalle para coser un
botón.