(Texto e ilustracións)
Fun como un golpe que había que esquecer. Fun
a sombra do teu amor que agora volveu á puberdade e que aínda pódese ver...
A beleza desfai o eco suspendido
o home non vela a esperada onda
non semella a enxebre calma pensa e sente
a súa harmonía e a súa forma presentida desexo
morno río baixo un ceo de terra tan indolente
xa non hai cantos prohibidos entre os dentes
e a auga non se sabe se esquece
presente realidade e mentira forza remota
onde a tarde aventurase sen o saber
sen te coñecer ponte baleiro que xurde
das lámpadas alleas das areas
deserto beleza a túa fronte tampouco non sente
soñaremos de novo a soidade sen soño
en soidade a paz son en traxe de noite
mar coa súa sombra xorda desexo de néboa
a rúa daquel todo alá abrazados
espíndonos cara o amor por outras nubes
fantasmas dos guerreiros que din adeus.
