O maior potencial xeotérmico peninsular está en Galiza



Equitación de Xis

UVa-www.lacasig.com
A enerxía xeotérmica que se atopa principalmente en Galiza, xunto á dalgunhas outras zonas peninsulares, podería xerar cinco veces a capacidade eléctrica actual, segundo un estudo presentado por investigadores da Universidade de Valladolid no que han cuantificado a electricidade que se podería obter co calor almacenado baixo os dez primeiros quilómetros do territorio peninsular. Os resultados indican que o redor de 700 xigavatios, o que quintuplica toda a capacidade eléctrica instalada na actualidade.


A temperatura aumenta 30 º C cada quilómetro que se descende baixo terra. Este gradiente térmico, xerado polo fluxo de calor do interior da Terra e a desintegración dos elementos radioactivos na codia, produce enerxía xeotérmica. Preto de 500 centrais en todo o mundo xa a utilizan para xerar electricidade, aínda que en Galiza non hai ningunha.




Se se explotase este recurso con sistemas xeotérmicos estimulados (EGS) que se atopan entre 3 e 10 quilómetros de profundidade, onde as temperaturas superan os 150 ºC, atopariámonos con que o subsolo da península ibérica ten capacidade para producir até 700 xigavatios (XV). Así o demostra o estudo realizado por enxeñeiros da Universidade de Valladolid (UVA), publicado na revista Renewabel Energy.
Renewable Energy: 66: 1-14, 2014.

 “A explotación dun sistema EGS pasa pola inxección dun fluído –auga ou dióxido de carbono– para extraer enerxía térmica da pena situada uns poucos miles de metros baixo a superficie, e cuxa permeabilidade mellorouse o estimulado previamente con procesos de fracturación”, explica César Chamorro, un dos autores do traballo. “Despois, o fluído quentado lévase en riba á central xeotérmica, onde se produce electricidade, xeralmente mediante un ciclo binario (con troco de calor entre a auga e un líquido orgánico), e se volve a inxectar ao xacemento nun ciclo pechado”.

Aínda que existen estacións EGS experimentais en países como EE UU, Australia e Xapón, só hai unha conectada á rede: a de Soultz-sous-Forêts en Francia. O resto das centrais xeotérmicas actuais están nas poucas zonas da Terra onde se producen anomalías térmicas e presenza de auga quente a pouca profundidade, como é o caso de Ourense e outras localidades de Galiza.

“Mesmo se limitamos o cálculo até os 7 km de profundidade –engade o investigador–, o potencial atinxe os 190 XV; e entre os 3 e 5 km seria 30 XV”. Todos estes dados fan referencia ao chamado potencial técnico, que supón un enfriamento (mediante auga) de 10 ºC en penas que estean alúmenos a 150 ºC para extraer unha fracción de enerxía durante un período de explotación de 30 anos.

Existe outro potencial, renovable ou sostenible, que só considera a enerxía eléctrica que se podería obter se se aproveitase o fluxo térmico ao ritmo que chega á codia desde o interior da Terra. Este valor é significativamente menor, e no caso do estado español estimase en 3,2 XV: “Semella pouco, pero é o equivalente a tres centrais nucleares”, apunta o enxeñeiro, quen aclara que o límite de potencia instalable sería un valor intermedio entre o potencial técnico e o renovable.
Potencial xeotérmico europeo.
Segundo o estudo, as rexións peninsulares nas que se atinxen maiores temperaturas a menores profundidades, e por tanto, con maior potencial xeotérmico e susceptíbeis de estudos máis detallados para o seu desenvolvemento, son Galiza, oeste de Castela e León, Sistema Central, Andalucía e Cataluña. O motivo é que no seu subsolo hai maior fricción entre placas do zócolo e presenza de materiais graníticos. Os resultados son unha referencia a escala rexional, polo que a instalación dunha central xeotérmica nun lugar concreto requerería estudos mais detallados.

Para estimar as temperaturas a distintas profundidades (desde os 3.500 m até os 9.500 m de profundidade) os investigadores partiron do fluxo de calor e temperaturas a 1.000 m e 2.000 m que ofrece o Atlas de Recursos Xeotérmicos de Europa, Así como  dados térmicos da superficie terrestre que facilita a NASA.

Con esta mesma información aplicada a toda Europa os investigadores publicaron outro estudo, na revista Energy, onde comparan os potenciais de cada país. Turquía, Islandia e Francia son os que presentan maior potencial. En conxunto, o potencial técnico do continente supera os 6.500 XV eléctricos.
Energy: 65: 250 - 263, 2014.

Respecto á implantación da tecnoloxía EGS, os autores recoñecen que aínda hai problemas importantes que se deben investigar, como as técnicas idóneas de perfurazón, a mellor forma de fracturar a pena ou como operar ciclos termodinámicos avanzados: “Pero cando se resolvan se poderá pasar da viabilidade técnica atinxida hoxe á viabilidade económica que permita a súa explotación comercial”, apunta Chamorro. Segundo un informe do Instituto Tecnolóxico de Massachusetts (MIT), cun adecuado investimento en I+D, en 2050 poderíanse instalar 100 XV eléctricos con esta tecnoloxía en EE UU.